در قلب پیونگیانگ، آسمانخراشی هرمیشکل ایستاده که انگار از دل داستانهای علمی-تخیلی بیرون آمده، اما سالهاست در سکوت متروکه مانده. هتل ریوگیونگ پیونگیانگ، با ارتفاع ۳۳۰ متر و ۱۰۵ طبقه، نمادی از بلندپروازی کره شمالی در دهه ۱۹۸۰ است که به "هتل نابودی" معروف شد.
این پروژه جاهطلبانه، قرار بود بلندترین هتل جهان باشد اما با چالشهای اقتصادی، سیاسی و فنی روبرو شد و تا امروز، در سال ۲۰۲۵، داخلش خالی و بدون برق مانده. در این مقاله، به عمق تاریخچه، ویژگیهای معماری مدرنیستی، مشکلات مهندسی، تلاشهای حفاظت و ایدههای توسعه پایدار میپردازیم.
سرنوشت پرتلاطم هتل ریوگیونگ پیونگیانگ
هتل ریوگیونگ پیونگیانگ در سال ۱۹۸۷ کلید خورد تا نمادی از پیشرفت کره شمالی باشد. این پروژه بخشی از برنامههای کیم ایل سونگ برای میزبانی جشنواره جهانی جوانان در ۱۹۸۹ بود، اما بحرانهای اقتصادی پس از فروپاشی شوروی، آن را به تعویق انداخت.
آغاز جاهطلبانه و توقف ناگهانی
طراحی اولیه توسط معماران کرهای انجام شد و ساخت با هدف ایجاد ۳۰۰۰ اتاق لوکس آغاز گردید. تا ۱۹۹۲، اسکلت بتنی تکمیل شد اما کمبود بودجه و مواد، پروژه را متوقف کرد. برای دههها، این سازه ناتمام به نمادی از مشکلات اقتصادی کره شمالی تبدیل شد و حتی در نقشههای ماهوارهای به عنوان "هتل روح" شناخته میشد.
ازسرگیری ساخت و وضعیت فعلی
در ۲۰۰۸، با کمک شرکت مصری اوراسکام، نما تکمیل شد و LEDهایی برای نورپردازی اضافه گردید. با این حال، تا ۲۰۲۵، داخل هتل هنوز خالی است و هیچ مهمانی نداشته. گزارشها نشان میدهند که بدون سرمایه خارجی، تکمیل کامل بعید است و ساختمان بیشتر به عنوان نماد ملی عمل میکند.
ویژگیهای معماری منحصربهفرد هتل ریوگیونگ
هتل ریوگیونگ پیونگیانگ با طراحی هرمی و مدرنیستی، یکی از چشمگیرترین سازههای جهان است. این ساختمان نه تنها ارتفاع، بلکه چندمنظوره بودن را هدف گرفته بود.
ساختار هرمی و نمادین
- شکل مثلثی شیبدار: سه ضلع هرمی تا نوک ۳۳۰ متری میرسد، نمادی از غرور ملی و پیشرفت تکنولوژی.
- نمای شیشهای براق: طراحی اولیه با شیشههای بازتابنده، ظاهری آیندهنگرانه ایجاد میکند، هرچند سالها ناتمام ماند.
- بلندترین در کره شمالی: با ۱۰۵ طبقه، از سایر ساختمانهای پیونگیانگ پیشی میگیرد و به عنوان نقطه عطف شهری عمل میکند.
امکانات داخلی و چندمنظوره
فضای داخلی برای اتاقهای لوکس، رستورانهای چرخان، سالنهای کنفرانس و دفاتر اداری طراحی شد. آسانسورهای پرسرعت و سیستمهای تهویه پیشرفته، بخشی از برنامه بودند تا با استانداردهای جهانی همخوانی داشته باشد. این ویژگیها، هتل را به مرکزی برای گردشگری و تجارت تبدیل میکردند، اگر تکمیل میشد.
چالشهای مهندسی هتل ریوگیونگ پیونگیانگ
ساخت هتل ریوگیونگ پیونگیانگ با مشکلات فنی عظیم همراه بود، از محدودیت منابع تا نگرانیهای ایمنی.
محدودیتهای اقتصادی و فنی
اقتصاد تحریمشده کره شمالی، دسترسی به بتن مقاوم و شیشههای تخصصی را سخت کرد. توقف ۱۶ ساله از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۸، باعث فرسودگی اسکلت شد و نیاز به تعمیرات گسترده ایجاد کرد. استفاده از فناوریهای قدیمی، پروژه را پیچیدهتر کرد.
مسائل پایداری و ایمنی
هندسه پیچیده هرمی، مقاومت در برابر باد و زلزله را چالشبرانگیز کرد. مهندسان با نگرانیهای سازهای مانند ثبات پایه و توزیع بار روبرو بودند. بدون تخصص خارجی، تکمیل نما هم سالها طول کشید و هزینههای بالایی داشت.
تلاشهای حفاظت و مرمت هتل ریوگیونگ
علیرغم چالشها، دولت کره شمالی تلاشهایی برای حفظ هتل ریوگیونگ پیونگیانگ کرده است، از جمله تکمیل نما و نظارت مداوم.
ازسرگیری پروژه و مرمت خارجی
در ۲۰۱۱، نما با پنلهای فلزی و شیشه تکمیل شد تا ظاهر متروکه را از بین ببرد. نورپردازی LED در شبها، ساختمان را زنده نشان میدهد. این اقدامات، بخشی از تلاش برای حفظ نماد ملی بودند.
نظارت سازهای و بازسازی داخلی
تیمهای مهندسی مرتب ساختار را بررسی میکنند تا از پایداری اطمینان حاصل شود. گزارشهای محدودی از نصب تجهیزات اولیه مانند آسانسورها وجود دارد، اما داخل هنوز ناتمام است و نیاز به سرمایهگذاری خارجی دارد.
استراتژیهای توسعه پایدار برای هتل ریوگیونگ
برای آینده، هتل ریوگیونگ پیونگیانگ میتواند با تمرکز بر پایداری، به دارایی اقتصادی تبدیل شود.
گردشگری و استفاده اقتصادی
با باز شدن مرزها، میتواند به مقصدی لوکس برای گردشگران تبدیل شود. برنامههایی مانند کازینو یا مرکز کنفرانس، درآمدزایی میکنند. ادغام با توسعه شهری پیونگیانگ، آن را به هاب تجاری بدل میکند.
ارتقای سبز و فناوری
نصب پنلهای خورشیدی روی نما، مصرف انرژی را کاهش میدهد. سیستمهای جمعآوری آب باران و عایقبندی پیشرفته، پایداری زیستمحیطی را افزایش میدهند. استفاده تطبیقی مانند موزه معماری یا مرکز تحقیقاتی، گزینهای برای اگر هتل تجاری نشود.
در نهایت، هتل ریوگیونگ پیونگیانگ فراتر از یک ساختمان ناتمام، نمادی از جاهطلبی و چالشهای کره شمالی است. با استراتژیهای هوشمند پایدار، میتواند به میراثی زنده تبدیل شود و درسهایی از معماری بلندمرتبه ارائه دهد.